Είναι η ζωή μια τεράστια πλάκα; Έτσι πρέπει να την βλέπουμε χωρίς ίχνος σοβαρότητας; Μήπως είναι βαθύτερα τα αίτια που μας κάνουν να αποφεύγουμε την πραγματικότητα και να μην μπορούμε να δούμε την ζωή μας με σοβαρότητα;
Από προσωπική εμπειρία ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας που έχω συναναστραφεί αρνήτε πεισματικα να δεχτεί ότι υπάρχει και μια άλλη όψη της ζωής, κάτι λιγότερα ανάλαφρο από αυτό που θέλουν να πιστεύουν ότι ζουν. Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπίσει κάποιος την αλήθεια; Μήπως ούτε οι γονείς αυτών των παιδιών την γνωρίζουν; Δεν ξέρω τι να πιστέψω δεν ξέρω που να στραφώ και να ψάξω τα αίτια αυτής της κατάστασης. Φυσιολογικά πρέπει να είναι πολύ δύσκολο και να απαιτεί μεγάλο ψυχικό σθένος για να μπορέσει κάποιος να αντέξει το βάρος της γνώσης της αλήθειας ή μήπως και αυτό είναι μια απλή θεωρία; Μήπως η ίδια η κοινωνία αρνήτε την ύπαρξη της αληθείας και γενικότερα της πραγματικότητας η οποία σαν συνέπεια σε ωριμάζει και σε αναγκάζει να «σοβαρευτείς». Αν αυτό είναι ισχύει προς τα πού οδεύουμε; Για τον γκρεμό ή μήπως έχουμε ίδει πέσει; Κατά την διάρκεια των σκέψεων μου παρατηρώ ότι η αναζήτηση αρχίζει και τελειώνει με ερωτήσεις η οποίες ενεργούν έτσι ώστε ο κάθε ένας μας για το ίδιο θέμα να δώσει της δικές του μοναδικές απαντήσεις οι οποίες λίγο ή πολύ θα μοιάζουν με τις απαντήσεις κάποιου άλλου. Τελικά μήπως η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι πολύ αφημένες έννοιες ελεύθερες να τις πλάσει και να τις ζήσει ο κάθε ένας μας με τον δικό του μοναδικό τρόπο; Αν αυτό ισχύει τότε ίσως ο κόσμος να είναι απόλυτα σταθερός από την ημέρα της ύπαρξης μας. Μάλλον αυτό είναι αδύνατο. Ίσως η αναζήτηση της ευτυχίας που αυτό είναι το αίτημα όλων των πλασμάτων αυτού του κόσμου να μας εμποδίζει να δούμε καθαρά γιατί πίσω από την ωραία κουρτίνα του ψέματος βρίσκετε η μαύρη αλλά και συνάμα φωτεινή όψη της αλήθειας/πραγματικότητας που δυστυχώς μόνο όταν περάσεις από το σκοτάδι θα καταλάβεις το φως αλλιώς χαμένος κόπος και χρόνος. Ίσως ναι είναι βαθύτερα τα αίτια της αρνήσεις της πραγματικότητας που ίσως ούτε εγώ την γνωρίζω διότι αρκούμε στην δική μου αλλά θέλω να πιστεύω ότι είμαι σε μια διαρκή αναζήτηση της.
