Απάντηση…

Πρώτα από όλα, μετά από παρατήρηση αναγνωστών αλλάζει το όνομα του ιστιολογίου, από την στιγμή που δεν είναι αυστηρό στο θέμα του ο τίτλος έγινε ποιο γενικός. Επιπλέον στο προηγούμενο μου άρθρο το οποίο για λόγους αρχής δεν διαγράφω δίνω απάντηση (στην ουσία δίνω μια απάντηση στον εαυτό μου).

Αρχίζω με την εξής κλασσική φράση «Να πάνε να γαμηθούν όλοι τους», κάπως αναμενόμενη αντίδραση έ; Λοιπόν θα αντιδράσω στον εαυτό μου και έτσι και τολμήσει και ξανανιώσει μόνος τον ξέγραψα και αυτό είναι απειλή. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ και η ζωή, μου ανήκει τίποτα και για κανένα λόγω δεν θα με ξαναρίξει στην μαυρίλα που ήμουν, έχω λόγω να ζω εκεί; ΟΧΙ. Μπορώ να δω την θετική πλευρά των πραγμάτων η οποία είναι απλή, αφού κανένας δεν ζητάει τον χρόνο μου μπορώ να τον διαθέσω όπου εγώ θέλω και να τον ξοδέψω όπως εγώ επιλέγω χωρίς κανένας να με αναγκάζει να ακολουθήσω ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Οφείλω στον εαυτό μου να ζήσω και το να ζω σημαίνει να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος τώρα αν πρέπει να είμαι μόνος άλλο κακό να μην με βρει… και βέβαια με πειράζει αλλά τι να γίνει, εγώ πρέπει να μείνω στάσιμος και να πεθάνω μέσα στην κινούμενη άμμος που θα δημιουργήσω κάτω από τα πόδια μου; ΟΧΙ. Για αυτό το λόγω συνεχίζω λοιπόν μαζεύω κομμάτια ξαναλέω «Να πάνε να Γαμηθούν όλοι» και προσπαθώ μέσα στο σκοτάδι να ξαναβρώ τον δρόμο μου με έξι μήνες καθυστέρηση. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε γιατί λοιπόν να μου χαριστούν και οι φίλοι ή μια κοπέλα; Πρέπει να παλέψω για αυτά και σκοπεύω να το κάνω. Νέο εξάμηνο λοιπόν ξανά στον αγώνα για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι εγώ είμαι ο νικητής.

Να Μιλάω...

Κρυώνω όχι γιατί έχει κρύο αλλά από την αδυναμία της ψυχής μου να δεχθεί ότι η μοναξιά θα είναι η μόνιμη κατάσταση που θα βιώνω στην ζωή μου… Ζεσταίνομαι και ιδρώνω όχι γιατί έχει ζέστη αλλά από τον οινόπνευμα που κυλάει στις φλέβες μου. Είναι τόσο δύσκολο τελικά να μιλήσεις με κάποιον γιατί; Τελικά η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία είναι μεγαλύτερη από την σεξουαλική του ανάγκη τουλάχιστον αυτό νιώθω. Βρέθηκα σε μια πόλη χωρίς μέλλον αλλά εγώ ήρθα με όραμα και όνειρα αλλά μάλλον η μοναξιά με έβγαλε από τον δρόμο μου, ψάχνω κάτι να κρατηθώ να ξαναβρώ τον δρόμο μου αλλά φαντάζει τόσο δύσκολο. Ψάχνω δύναμη αλλά δεν μπορώ να βρω δεν με βοηθά ο εαυτός μου ο μόνος που ήξερα, μάλλον γιατί προσπαθώ να απορήψω την ιδέα ότι είναι ο μοναδικός που μπορεί να με βοηθήσει. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ… ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;