Saturday, March 15, 2008

Βλέπω Λαζόπουλο και δεν γελάω.

Η φράση της χρονιάς «Βλέπω Λαζόπουλο και δεν γελάω». Πως γίνετε ένας άνθρωπος να βλέπει τόσα πολλά; Πως γίνετε ένας άνθρωπος να αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων; Δηλαδή υπάρχει ακόμα κοινή λογική σε αυτήν την χώρα;
Είναι απορίας άξιο πως ένας άνθρωπος κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από το ψέμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης τα ψήγματα αλήθειας και να τα μεταφέρει στο κοινό και είναι ακόμα ποιο περίεργο πως τα ιδιωτικά κανάλια αφήνουν αυτόν τον άνθρωπο να μιλάει την αλήθεια. Γίνετε να πιστέψουμε ότι μπροστά στο κέρδος που αποφέρει το 70% τηλεθεασης άφησαν την αλήθεια να ξεχυθεί στα αφτιά των ακροατών, συχνά αναρωτιέμαι ότι ακόμα και η αλήθεια εξυπηρετεί συμφέροντα.
Βλέποντας την «αγάπη» του κ Λαζόπουλου ή την διαφήμιση θα μπορούσαμε να πούμε καλυτέρα προς τον κ Αλέξη Τσίπρα αρχίζω να αναρωτιέμαι ότι σιγά σιγά προετοιμάζετε το έδαφος για την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση του κράτους. Βέβαια αυτό δεν με βρίσκει αντίθετο αλλά πιστεύω ότι δεν μπορούμε να ήμαστε τόσο σίγουροι πλέον για το πόσα πράγματα υπέρ του Έλληνα μπορεί να κάνει ένα κόμμα γιατί μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ότι οι εταιρίες και τα συμφέροντα κυβερνούν και όχι ο λαός. Μπορεί λοιπόν ο κ Λαζόπουλος και ο κ Τσίπρας στις επόμενες εκλογές να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση; Αν είναι τόσο αθώα η πολιτική σκηνή της Ελλάδας και μπορούν να το κάνουν αυτό τότε και εγώ μαζί τους αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι είναι σχεδόν αδύνατον, για να το πετύχει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να βγει με πραξικόπημα.
Μέσα σε δυο ώρες ακούγονται όλα τα προβλήματα που υπήρξαν στην χώρας την εβδομάδα που μεσολάβησε από την μια εκπομπή στην άλλη και το κακό είναι ότι τίποτα δεν διορθώνετε, ο κ Λαζόπουλος παίζει την ζωή του κορόνα γράμματα να τα πει να μας κάνει να ενεργοποιηθούμε και όμως όλα παραμένουν στάσιμα. Αυτό το πράγμα είναι κατάντια και αν συνεχιστεί για πολύ θα πεισθώ μια για πάντα ότι ετοιμαζόμαστε να κάνουμε το τελευταίο βήμα για τον γκρεμό. Δύστυχος αυτό το βήμα για τον γκρεμό θα το φορτωθούμε εμείς τα παιδιά που βρισκόμαστε στα πανεπιστήμια και ας έχουν γίνει όλα τα προηγούμενα βήματα από του μεγαλύτερους, αυτό είναι αδικία γιατί εμείς δεν έχουμε δικαίωμα εκλογής βρισκόμαστε εδώ στο χείλος χωρίς το δικαίωμα να γυρίσουμε πίσω. Από την άλλη όμως ξέροντας την Ελληνική φύση δεν φοβάμαι και πολύ γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι λίγο πριν το τέλος κατά την πτώση εχθροί και φίλοι γίνονται ένα ώστε να καταφέρουν να ανεβούν πάλι πάνω. Η κατάρα του Έλληνα μπορούμε να πούμε.
Κλείνοντας όσο καλά και να τα λέει ο κ Λαζόπουλος, και κακά τα ψέματα ευτυχώς που υπάρχει για να ακούγεται και λίγη αλήθεια, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και επιφυλακτικοί γιατί μέχρι τώρα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τον Έλληνα γιατί να το κάνουν τώρα λοιπόν; Μακάρι να είμαι λάθος.

No comments: